نقش والدین در تربیت کودک چیست و چگونه می توان این نقش را بهتر ایفا نمود؟ مهم ترین عواملی که در بهتر شدن تربیت فرزندان توسط پدر و مادر ها تاثیر دارند کدامند؟ بهترین و به روز ترین ابزار هایی که برای تربیت بهتر کودکان وجود دارند کدامند؟ در این مطلب قصد داریم به صورت جامع و کامل به بررسی نقش والدین در تربیت کودک بپردازیم.
نقش والدین در تربیت کودک
مسئولیت هایی که والدین به عهده دارند زیاد و پیچیده است ولی شما به عنوان والدین مسئولیت پذیر باید به آنها اشراف داشته باشید. شما باید هر شب با فرزندان خود بنشینید و مسائلی را که امکان دارد در طول روز با آن سرکار داشته باشد را برای آنها توضیح دهید ، با آنها صحبت کنید. تمام چیزی که کودکان به آن نیاز دارند کمی تشویق است. آنها در حال حاضر دارای ارزش های فرهنگی هستند، اما نیاز به تشویق دارند.در اینجا ما به شما در این راه کمک میکنیم پس با ما همراه باشید همچنین تهیه وسایل بهداشتی کودک و نوزاد را به ما بسپارید.
۱.تمام زوایای زندگی را تمیز کنید
والدین باید بدانند که چگونه زندگی را اداره کنند. فقط دنبال پول درآوردن نروید. مراقب سلامتی خود باشید مراقب سلامتی و تربیت اخلاقی فرزندان خود باشید. تمام زوایای زندگی را باید تمیز نگه دارید.
۲.تقسیم مسئولیت ها بین مادر و پدر
در نقش والدین در تربیت کودک، بحث و تقسیم مسئولیت های کودکان بین پدر و مادر در حالت ایده آل، تا زمانی که کودک به چهارده سالگی برسد، به عشق و توجه زیادی از سمت مادر نیاز دارد. بعد از آن اجازه دهید در مورد کارهای روزمره تصمیم بگیرد. پس از پانزده سالگی، اجازه دهید پدر نقش اصلی را در رشد کودک داشته باشد. این نقش حیاتی پدر در رشد کودک است.
- نقش والدین در تربیت کودک
رویکرد فرزندپروری همه جانبه: نقش های جامع والدین مسئولیت پذیر
توجه بیش از حد به کودک
این نقش حیاتی والدین در رشد کودک است. در نقش والدین در تربیت کودک باید برخی از کارهای خانه را به کودک بسپارید یا از او بخواهید که از سنین پایین در کارهای تجاری شما کمک کند تا برای آنچه که دارد ارزش قائل شود و احساس مالکیت داشته باشد. انواع والدینی وجود دارند که با دادن دستورالعمل ها و قوانین به بچه ها بیش از حد مقتدر هستند یا همیشه سعی می کنند کودک خود را راضی کنند. توجه بیش از حد کودک در حال رشد را خفه می کند. بگذارید شکست بخورند. مواد را هدر دهند و همانطور که تجربه می کنند تکامل می یابند.
به کودک بیاموزید که با زندگی شجاعانه روبرو شود
مبارزه پروانه‌ای که از پیله بیرون می‌آید، کودک را برای رویارویی با جهان قوی می‌کند. در غیر این صورت فلج خواهد شد. به یاد داشته باشید که مراقبت بیش از حد از یک کودک ممکن است او را فلج کند. کمی مقاومت، مبارزه، برای رشد استعداد کودک، موهبتی است. تنها در میان شرایط نامطلوب است که کودک مسیر جدیدی را برای رسیدن به قله های موفقیت هموار می کند. در نقش والدین در تربیت کودک باید به کودک بیاموزید که شجاعانه با زندگی و شکست روبرو شود. همیشه قبل از رویارویی با هر چالشی به کودک انگیزه دهید و هرگز برای هیچ شکستی انتقاد نکنید. در عوض، از آنها بپرسید که چه درسی آموخته اند یا دفعه بعد چگونه آن را انجام خواهند داد.
- تربیت فرزندان
عشق در یک چشم و سختگیری در چشم دیگر
در نقش والدین در تربیت کودک، در برخی مواقع کودکان به دلیل تحریک والدین به مسیر اشتباه می روند. بنابراین، در همه چیز عادی سازی کنید. در یک چشم عشق و در چشم دیگر سخت گیری را حفظ کنید. سختگیری ضرر چندانی به کودک وارد نمی کند اما عصبانیت صدمات زیادی به بار می آورد . سختگیری به معنای عصبانیت نیست ، شما باید همه چیز را بگویید، اما دراماتیک. چه چیزی درام محسوب می شود؟ یعنی زنجیر آرامش را کشیدن و بعد خشم را نشان دادن.
چه زمانی تشویق کنیم و چه زمانی نه
این نقش والدین در تربیت کودک شاید کمی سخت باشد. پدری خوشحال شد وقتی پسرش سبیل هایش را می کشید. “فقط به او نگاه کن، اگر به او اجازه دهید هر طور دلش می خواهد رفتار کند و به کودک چیزی نگویید، هرگز متوجه اشتباهش نمی شود. کودک با مشاهده واکنش در هر حادثه به دنبال دانش است.
اگر کار دیگری نمی شود انجام داد ، فقط کمی به او فشار دهید تا کودک متوجه شود که کار اشتباهی انجام می دهد. او به این علم دست خواهد یافت که “این رفتاری که من انجام می دهم، اشتباه است.” نباید کتک زد. فقط با یک نگاه معنادار یا کشیدن آرام کودک از آن کاری که دارد انجام می دهد کافی است. پس باید بداند که هر گاه سبیل را کشید، در عوض یک نیشگون می گیرید. اگر او را در آن تشویق کنید و بگویید: “خیلی خوب، من یک پسر عالی دارم”، او تشویق می شود و دفعه بعد حتی بیشتر می کشد! هر بار که او کار اشتباهی انجام می دهد، به او توضیح دهید که اشتباه است. باید به این درک او برسد.
در غیر این صورت می توان گفت که در نقش والدین در تربیت کودک باور می کند که کاری که انجام می دهد صحیح است. به همین دلیل است که او در مسیر اشتباه قرار می گیرد. بنابراین در نقش والدین در تربیت کودک باید به کودک بگویید وقتی کودک کار خوبی انجام داد، پس باید او را به خاطر آن تحسین کنید. سپس نفس او تشویق می شود. بنابراین، او یک بار دیگر کار خوبی انجام خواهد داد.
- نه گفتن به کودک
کنترل نکن؛ دوش عشق از ته دل
این مهمترین نقش والدین است. وقتی با فرزندانتان صحبت می کنید، نباید با لحن مقتدرانه صحبت کنید . به عنوان مثال، اگر فرزندی ۶۰ درصد نمره بگیرد و به پدر نشان دهد، پدر باید بگوید خوب است که امتحان را پاس کرده ای، اما این کافی نیست. من از شما انتظار دارم که ۸۵ درصد بگیرید و مهندس خوبی شوید، سپس موضوع را رها کنید. پس از آن، مدام به او یادآوری نکنید که به او گفته اید نمره خوبی بگیرد. او آن را در ذهن خود خواهد داشت.
در نقش والدین در تربیت کودک اگر به غر زدن ادامه دهید، او حرف های شما را نادیده می گیرد. بعد از چند ماه، وقتی نتایج او را دیدید، اگر ۷۵ درصد گرفت، او را تشویق کنید و بگویید: «نمرات شما افزایش یافته است. شما پتانسیل بسیار بالایی برای برتری دارید. اگر بیشتر تمرکز کنید، مطمئنم که می توانید به بالاترین حد برسید.
من مطمئن هستم که می توانید ۸۵٪ تا ۹۰٪ را دریافت کنید، و موضوع را ترک کنید. تشویق کودک بسیار مهم است . هر زمان که آنها اشتباه می کنند، آن موضوع را توضیح دهید همیشه یک راهی هست قبل از اینکه در اتاقش را به روی شما ببندند باید صحبت کنید . اگر منتظر بمانید تا جایی که او در را به روی شما ببندد، آنگاه حرف شما بیهوده خواهد بود. بنابراین نباید لحن مقتدرانه ای وجود داشته باشد، به خصوص در مورد کودکان بزرگسال.
دوستی را حفظ کنید
متخصصصان کودک در نقش والدین در تربیت کودک توضیح می دهند که تا زمانی که کودک به هفت تا هشت سالگی برسد اگر دچار کار اشتباه شود ، والدین باید او را راهنمایی کنند و حتی در صورت لزوم او را تنبیه کنند. تا سن دوازده تا پانزده سالگی می توانید آنها را راهنمایی کنید، اما بعد از شانزده سالگی باید با هم دوست باشید.
اگر برای فرزندان خود دوست باشید، رفتار آنها بهبود خواهد یافت. اما اگر قدرت خود را به عنوان یک والدین ابراز کنید، در خطر از دست دادن آنها خواهید بود. دوستی شما باید به گونه ای باشد که کودک به دنبال آرامش و راهنمایی در جای دیگری نرود. شما باید هر کاری که یک دوست انجام می دهد، با فرزندتان انجام دهید. با هم بازی کنید، ورزش کنید، چای بنوشید و غیره. فقط در این صورت او مال شما خواهد ماند، در غیر این صورت او را از دست خواهید داد.
در بررسی نقش والدین در تربیت کودک ابتدا باید تصمیم بگیرید که می خواهید با آنها به عنوان دوست زندگی کنید و سپس قادر خواهید بود این کار را انجام دهید. اگر دوست شما کار اشتباهی انجام می دهد، تا کجا می خواهید به او هشدار دهید؟ شما فقط تا جایی که گوش می دهد به او نصیحت کنید، اما او را ناراحت نکنید. اگر او گوش ندهد، به او بگویید که تصمیم با اوست. برای دوستی فرزندتان باید بپذیرید که از منظر دنیوی پدر او هستید، اما در ذهنتان باید خودتان را دوست او بدانید. وقتی پدر در سطح فرزندش پایین بیاید، به عنوان دوست پذیرفته می شود. راه دیگری برای دوست شدن وجود ندارد.
